مـــــــــد يــــــــــر  ســـــــــــرا

کلمات قصار نهج البلاغه

·         زبان درنده‏اى است كه اگر رهايش كنى دندان مى‏گيرد.

·         قناعت مالى است كه هرگز تمام نمى‏شود.

·         شايسته‏ترين مردم به عفو قادرترين مردم به مجازات است.

·         پيروزى در پرتو تدبير و احتياط است.و تدبير و احتياط به تفكر است.

·         و تفكر صحيح به نگهدارى است

·         بپرهيزيد از حمله بزرگوار،بهنگام نياز و گرسنگى.و از حمله انسان‏پست‏به هنگام سيرى.

·         «صبر»بر دو گونه است:صبر در انجام كار خوبى كه دوست ندارى.

·         و صبر بر ترك كاربدى كه دوست دارى.

·         «بينيازى‏»در غربت‏«وطن‏»است.و«نيازمندى‏»در وطن‏«غربت‏»است(زيرا انسان بى‏نياز هر كجا باشد وسائل برايش فراهم و افرادرا مى‏گيرند.ولى نيازمند اقوام و بستگان نيز رهايش مى‏كنند).

·         مال و ثروت ماده اصلى همه شهوات است

·         برترين زهد مخفى داشتن زهد است.

·         (از خدا)بترس!(از خدا)بترس!به خدا سوگند آنقدر پرده پوشى‏كرده كه گوئى آمرزيده است.

·         بهترين غنا و بى‏نيازى ترك آرزوهاست.

·         سخاوتمند باش،ولى اسراف كننده مباش.در زندگى حسابگرباش ولى سختگير مباش.

·         كسيكه آرزويش طولانى كند عملش را بد خواهد كرد.

·         زبان عاقل در پشت قلب او قرار دارد،و قلب احمق پشت زبان اواست.

·         هنگامى كه تو عقب مى‏روى و مرگ به جلو مى‏آيد چه زود با يكديگرملاقات خواهيد كرد.!

·         كسى چيزى را در دل پنهان نميكند مگر اينكه در سخنانى كه از دهان‏او مى‏پرد و در چهره و قيافه‏اش آشكار مى‏گردد.

·         كسيكه عملش او را كند سازد.نسبش او را سرعت نخواهد بخشيد.

·         ترس با ياس مقرون شده،و كم روئى با محروميت،و فرصتهامى‏گذرد همچون عبور ابرها،بنابر اين فرصتهاى نيك را غنيمت‏بشماريد

·         ما را حقى است كه اگر بما داده شود(آزاديم)و الا در عقب شتر سوارخواهيم شد(و همچون اسيران خواهيم بود)هر چند زمانى طولانى بر اين حال‏بگذرد.

·         در فتنه‏ها همچون شتر كم سن و سال باش!نه پشتى كه سوار شوندو نه پستانى كه بدوشند

·         خوشا به حال كسيكه بياد معاد باشد.و براى روز حساب عمل كند.

·         و بمقدار كفايت قناعت نمايد.و از خدا راضى باشد.

·         از جمله كفاره‏هاى گناهان بزرگ،به فرياد مصيبت زدگان رسيدن‏و تسلى دادن به رنجديدگان است.

·         هر کس طمع در درون داشته باشد خود را حقیر کرده . [4] و کسیکه ناراحتیهایش را فاش کند به ذلت خویش راضی شده . و کسیکه زبانش را بر خود امیر کند شخصیت خود را پایمال کرده است .

·         «علم‏»ميراث گرانبهائى است و«آداب‏»لباس فاحز و زينتى است‏و«فكر»آئينه‏اى است صاف.

* همانا این دلها همانند بدنها افسرده می شوند، پس برای شادابی دلها، سخنان زیبای حكمت آمیز را بجویید.

* چقدر فاصله بین دو عمل دور است: عملی كه لذتش می رود و كیفر آن می ماند، و عملی كه رنج آن می گذرد و پاداش آن ماندگار است!

* كسی كه خود را گرامی دارد، هوا و هوس را خوار شمارد.

* كمك الهی به اندازه نیاز فرود می آید.

* انسان شكیبا پیروزی را از دست نمی دهد هر چند زمان آن طولانی باشد.

* هنگامی كه از چیزی می ترسی، خود را در آن بیفكن، زیرا گاهی ترسیدن از چیزی، از خود آن سخت تر است.

* سلامت تن در دوری از حسادت است.

* سخت ترین گناه، آن كه گناهكار آنرا كوچك بشمارد.

از نافرمانی خدا در خلوتها بپرهیزید زیرا همان كه گواه است داوری كند.

* چون سختی ها به نهایت رسد، گشایش پدید آید، و آن هنگام كه حلقه های بلا تنگ گردد، آسایش فرارسد.

* بخل ورزیدن كانون تمام عیبها و مهاری است كه انسان را به سوی هر بدی می كشاند.

* جوینده چیزی یا به آن یا به برخی از آن خواهد رسید.

* از حرام دنیا چشم بپوش تا خدا زشتی های آن را به تو نمایان كند، و غافل نباش تا لحظه ای از تو غفلت نشود.

* خداوند عقل را به انسانی نداد جز آنكه روزی او را با كمك عقل نجات بخشید.

* تقوا در راس همه ارزشهای اخلاقی است.

* عقل تو را كفایت كند كه راه گمراهی را از رستگاری نشانت دهد.

* كسی كه نهان خود را اصلاح كند، خدا آشكار او را نیكو گرداند، و كسی كه برای دین خود كار كند، خدا دنیای او را كفایت نماید، و كسی كه میان خود و خدا را نیكو گرداند، خدا میان او و مردم را اصلاح خواهد كرد.