در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات براثر سرمای ناگهانی وشدید یخ زدند و می مردند.
    می گویند خارپشتها وخامت اوضاع رادریافتند ؛تصمیم گرفتند دورهم جمع شده و بدین ترتیب همدیگررا حفظ کنند...
    وقتی  به هم نزدیکتربودند گرمتر میشدند؛ ولی خارهایشان یکدیگررا زخمی میکرد.
    بخاطرهمین تصمیم گرفتند ازهم دور شوند ‫؛ ولی از سرما یخ زده و می مردند...
    ازاینرو مجبور بودند یا خارهای دوستان را تحمل کنند؛ یا نسلشان منقرض شود.
    درآخر دریافتند که بهتر است باز گردند و گردهم آیند و آموختند که : با زخم های کوچکی که همزیستی با نزدیکان بوجود می آوردخودرا سازگارکرده و زندگی کنند ؛ چون بهره مندی از گرمای وجود دیگری مهم تراست...
    و این چنین توانستند خودرا ازانقراض نجات داده و زنده بمانند .
    بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گردهم بیاورید؛ بلکه آن است هر فرد بیاموزد با معایب دیگران کنارآمده و خوبیهای  آنان را تحسین نماید...  

    سخن روز :  سختی های روزگار اين حسن را دارد که دوستان حقيقي را به ما مي شناساند .